χλωρακετάλη

η, Ν

χημ. άκυκλη οργανική ένωση, μονοχλωριωμένο παράγωγο τής ακετάλης.

[ΕΤΥΜΟΛ. Νόθο αντιδάνειο σύνθ., πρβλ. γαλλ. chloracetal < chlor- (< χλωρ[ο]-*) + acetal (βλ. ακετάλες)].